การพัฒนาทักษะการให้คำปรึกษาและการชี้แนะของครูผู้ช่วยโรงเรียนเวียงสระ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 11

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาทักษะการให้คำปรึกษาและการชี้แนะ 2) พัฒนาทักษะการให้ คำปรึกษาและการชี้แนะ 3) ประเมินความพึงพอใจในการพัฒนาทักษะการให้คำปรึกษาและการชี้แนะของครูผู้ช่วย โรงเรียนเวียงสระ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 11 โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการตามแนวคิดของ เคมมิส และแม็คแทกการ์ด ประกอบด้วย 4 ขั้นตอน คือ การวางแผน การปฏิบัติการ การสังเกตการณ์ และการสะท้อนผล ดำเนินการ 2 วงรอบ กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ครูผู้ช่วยโรงเรียนเวียงสระ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 11 จำนวน 20 คน โดยเลือกแบบเจาะจง เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสำรวจ แบบทดสอบ และแบบประเมินความ พึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า 1) ทักษะการให้คำปรึกษาและการชี้แนะของครูผู้ช่วย โดยรวมและรายด้าน อยู่ในระดับน้อย เรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปน้อย ได้แก่ ด้านการจัดการเรียนการสอน ด้านการวัดและประเมินผล และด้านครูผู้สอน 2) ผลการพัฒนาทักษะการให้คำปรึกษาและการชี้แนะของครูผู้ช่วยโดยการประชุมเชิงปฏิบัติการ พบว่า ครูมีความรู้ความ เข้าใจในทักษะการให้คำปรึกษาและการชี้แนะมากขึ้น โดยคะแนนเฉลี่ยหลังการพัฒนามีค่ามากกว่าก่อนการพัฒนาอย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) ความพึงพอใจในการพัฒนาพัฒนาทักษะการให้คำปรึกษาและการชี้แนะของครู ผู้ช่วย พบว่า โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด