การประเมินโครงการสถานศึกษาปลอดภัย โรงเรียนภูเก็ตปัญญานุกูล สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินด้านบริบท 2) ประเมินด้านปัจจัยนําเข้า 3) ประเมินด้านกระบวนการ และ 4) ประเมินด้านผลผลิตของโครงการสถานศึกษาปลอดภัยโรงเรียน ภูเก็ตปัญญานุกูล สํานักบริหารงานการศึกษาพิเศษ โดยใช้รูปแบบการประเมินโครงการซิปป์โมเดล ของสตัฟเฟิลบีม กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ รวมทั้งสิ้นจํานวน 89คน ประกอบด้วย ผู้บริหาร สถานศึกษา จํานวน 4 คน ครูผู้รับผิดชอบโครงการ จํานวน 5 คน ครูผู้เข้าร่วมโครงการ จํานวน 20 คน และนักเรียน 60 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบทดสอบและแบบสอบถามจํานวน 5 ฉบับ มีค่าความเชื่อมั่นที่ระดับ .73 – .83 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐาน ได้แก่ การทดสอบทีค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า 1) การประเมินด้านบริบทของโครงการ โดยภาพรวมมีความเหมาะสม อยู่ในระดับมาก 2) การประเมินด้านปัจจัยนําเข้าของโครงการ โดยภาพรวมมีความเหมาะสมอยู่ในระดับ มาก 3) การประเมินด้านกระบวนการของโครงการ โดยภาพรวมมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก และ 4) การประเมินด้านผลผลิตของโครงการ ความรู้ความเข้าใจต่อโครงการสถานศึกษาปลอดภัยพบว่า หลังจากเข้าร่วมกิจกรรมและวนักเรียนมีความรู้ความเข้าใจต่อโครงการสถานศึกษาปลอดภัยเพิ่มขึ้น อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05 การนําความรู้ที่ได้รับไปประยุกต์ใช้ของนักเรียนหลังจากการเข้าร่วม โครงการ พบว่า โดยภาพรวมนักเรียนได้นําความรู้ที่ได้รับไปประยุกต์ใช้อยู่ในระดับมาก และความพึงพอใจ ต่อโครงการโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อเทียบกับเกณฑ์การตัดสินถือว่าผ่านเกณฑ์ทั้ง 4 ด้าน ควรดําเนินการโครงการสถานศึกษาปลอดภัย โรงเรียนภูเก็ตปัญญานุกูลต่อไป