ความคุ้มค่าของการปลูกทุเรียนหมอนทองอย่างยั่งยืนในเขตภาคใต้ตอนบน

Abstract

งานวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความคุ้มค่าทางการเงินที่เกษตรกรผู้ปลูกทุเรียนหมอนทองได้รับเมื่อตัดสินใจ ปลูกทุเรียนหมอนทองและค้นหาวิธีการปลูกทุเรียนหมอนทองให้เกิดความยั่งยืนมากที่สุด ในเขตพื้นที่ภาคใต้ตอนบน ซึ่งใช้แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง (Semi Structured Interview Approach) เป็นเครื่องมือในการจัดเก็บและรวบรวมข้อมูลจากเกษตรกรผู้ปลูกทุเรียนหมอนทอง 397 ราย โดยการจัดตัวอย่างตามชั้นภูมิ (Stratified Sampling) การศึกษาประกอบด้วยการวิเคราะห์ต้นทุนและผลตอบแทนจากการปลูกทุเรียนหมอนทองโดยใช้เครื่องมือการวิเคราะห์ความคุ้มค่าทางการเงิน คือ มูลค่าปัจจุบันของผลตอบแทนสุทธิ (Net Present Value <NPV>) อัตราผลตอบแทนภายในโครงการ (Internal Back Period <PBP>) ระยะเวลาคืนทุน (Pay Back Period <PBP>) มูลค่าเพิ่มเชิงเศรษฐกิจ (Economic Value Added <EVA>) อัตราส่วนผลตอบแทนต่อต้นทุน (Benefit Cost Ratio <BCR>) ผลการวิจัย พบว่า เกษตรกรผู้ปลูกทุเรียนหมอนทองมีเนื้อที่ปลูกทุเรียนหมอนทอง 11-20 ไร่ มีการปลูก 21-25 ต้นต่อไร่ โดยเกษตรกรมีการคัดเมล็ดพันธุ์เป็นอย่างดี เพื่อให้ได้มาซึ่งต้นทุเรียนที่มีความแข็งแรงทนทานต่อโรค ทำให้ต้นทุเรียนเกิดความยั่งยืน ไม่เสี่ยงต่อการเกิดโรค ซึ่งความคุ้มค่าในทางการเงินเพื่อตัดสินใจปลูกทุเรียนหมอนทองในระยะเวลา 20 ปี โดยสรุปคือมีระยะคืนทุน (PBP)อยู่ที่ 8 ปี 25 ซึ่งระยะเวลาคืนทุนเป็นเครื่องมือในการประเมินความเป็นไปได้ของการลงทุนอย่างง่ายและไม่ซับซ้อน เป็นการประเมินที่รวดเร็ว ซึ่งในขณะที่อัตราส่วนผลตอบแทนต่อต้นทุน (BCR) มีค่ามากกว่า 1 นับว่าเป็นค่าที่ยอมรับได้ที่นำไปสู่การตัดสินใจลงทุนในการปลูกทุเรียนหมอนทองอย่างคุ้มค่าและเกิดความยั่งยืนมากที่สุด