การจัดการความขัดแย้งระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกับหน่วยงานภาครัฐและภาคเอกชนที่ เกี่ยวข้อง กรณีศึกษา โครงการสํารวจและออกแบบทางต่างระดับ จุดตัดทางหลวงหมายเลข 420 กับทางหลวงหมายเลข 401 (แยกท่ากูบ) และจุดตัดถนนเทศบาล (แยกตาปาน)

Abstract

รายงานวิจัยเรื่อง การจัดการความขัดแย้งระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกับหน่วยงานภาครัฐและภาคเอกชนที่ เกี่ยวข้อง กรณีศึกษา โครงการสํารวจและออกแบบทางต่างระดับจุดตัดทางหลวงหมายเลข 420 กับทางหลวง หมายเลข 401 (แยกท่ากูบ) และจุดตัดถนนเทศบาล (แยกตาปาน) ได้รับทุนอุดหนุนการวิจัยจากงบประมาณจาก คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎรืธานี ปีงบประมาณ 2565 โดยมีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสาเหตุและสถานการณ์ความขัดแย้งของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียจากโครงการสํารวจและออกแบบทางต่าง ระดับ จุดตัดทางหลวงหมายเลข 420 กับทางหลวงหมายเลข 401 (แยกท่ากูบ) และจุดตัดถนนเทศบาล (แยกตา ปาน) และ 2) เพื่อศึกษาแนวทางการจัดการความขัดแย้งของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียจากโครงการสํารวจและออกแบบ ทางต่างระดับ จุดตัดทางหลวงหมายเลข 420 กับทางหลวงหมายเลข 401 (แยกท่ากูบ) และจุดตัดถนนเทศบาล (แยกตาปาน) ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพโดยเครื่องมือที่ใช้คือแบบสัมภาษณ์และจัดประชุมกลุ่มย่อยแบบไม่เป็นทางการและการเลือกตัวอย่างนั้นต้องเป็นไปตามวัตถุประสงค์ของการวิจัยเชิงคุณภาพต้องมีลักษณะหรือคุณสมบัติ ที่เฉพาะเจาะจงสอดคล้องกับคําถามการวิจัย เริ่มจากการแบ่งกลุ่มผู้ที่มีส่วนได้ส่วนเสียจากโครงการออกเป็น 3 กลุ่มตัวอย่าง โดยใช้วิธีการสุ่มเลือกเจาะจงต้องมีคุณสมบัติคือสามารถให้ข้อมูลเชิงลึกและต้องอยู่ในชุมชนบึงขุน ทะเล กลุ่มที่ 1 ครัวเรือนมีรัศมี 0-500 เมตร และกลุ่มที่ 2 ตัวแทนพื้นที่อ่อนไหวทางสิ่งแวดล้อม ในระยะ 500 เมตร จากแนวเขตทางโครงการ และตัวแทนสถานประกอบการระยะประชิดแนวเส้นทางที่มีการก่อสร้างโครงสร้าง ขนาดใหญ่ พบว่าสาเหตุความขัดแย้งเกิดขึ้น 5 ประการดังนี้ 1) ความขัดแย้งด้านความสัมพันธ์ 2) ความขัดแย้ง ด้านข้อมูล 3) ความขัดแย้งได้ผลประโยชน์ 4) ความขัดแย้งด้านโครงสร้าง 5) ความขัดแย้งด้านค่านิยม และแนวทางการจัดการความขัดแย้งประกอบประไปด้วย 3 ประการ ได้แก่ 1) ด้านการยอมรับด้วยกระบวนการรับฟัง ความคิดเห็นที่เป็นที่ยอมรับและการเข้ามามีส่วนร่วมของคู่ขัดแย้งทุกฝ่าย รวมทั้งปรับแนวคิดในการตัดสินใจการ ดําเนินงานปราศจากอคติ 2) ด้านการประนีประนอมเป็นการพบปะหารือกันเพื่อเจรจาต่อรอง และประสานความ เข้าใจความแตกต่างทางความคิดให้เข้าใจตรงกัน และ 3) ด้านการร่วมมือ เป็นวิธีการจัดการกับความขัดแย้ง ขณะเดียวกันมีพฤติกรรมการให้ความร่วมมือ เช่น การประสานประโยชน์ ระดมสมอง เพื่อแก้ปัญหาอย่างเต็มที่ และมีกระบวนการแก้ปัญหาที่มีความโปร่งใส ตรวจสอบได้ ด้วยเปิดโอกาสให้ประชาชนเป็นผู้ร่วมตัดสินใจใน การแก้ไขปัญหาจะทำให้การหลีกเลี่ยงความขัดแย้งโดยการไม่เผชิญหน้ากับกัน และรัฐควรเป็นผู้สนับสนุนและให้ข้อมูลทางวิชาการเพื่อหลีกเลี่ยงประเด็นปัญหาที่ทำให้เกิดความขัดแย้งตามมา